...and the loving is easy

Ώριμη και κομψότατη, πρόσχαρη κυρία, πάσχουσα από αβάσταχτη μοναξιά, κάπου κοντά στα 50 επιχειρεί μόνη της ταξίδι στη Βενετία για το οποίο μάζευε χρόνια τώρα τις οικονομίες της -όνειρο ζωής κοινώς – ελπίζοντας σιωπηρά να ζήσει και αυτή το θαύμα που ο καθείς αξίζει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του. Μένει στην πανσιόν γοητευτικής συνομήλικης της χήρας που κάνει παρέα -και όχι μόνο όπως αποδεικνύεται-με γνωστό Αμερικάνο ζωγράφο παντρεμένο με όμορφη νεαρή...

Το Summertime με τον αγγλικό παιχνιδιάρικο τίτλο aka Summer madness είναι μια περιήγηση-ωδή στη Βενετία- τόσο επίκαιρης λόγω της φετινής bienalle! – κάτι δηλαδή σαν το Vicky Christina Barcelona με τη Βαρκελώνη, σαν το Lisbon story με τη Λισαβόνα ή σαν το Funny Face με το Παρίσι. Όσο γοητευτική και να είναι η Κάθριν Χέμπορντ μέσα στα υπέρκομψα ρούχα της και ελκυστικός ο γκριζοκρόταφος Ροζάνο Μπράτσι η μεγάλη πρωταγωνίστρια της ταινίας είναι η Βενετία,- ακόμα αβύθιστη μισό αιώνα πριν- η πλατεία του Αγ. Μάρκου, το palazzo Ducale, τα κανάλια, οι γόνδολες, το πολύχρωμο Murano, οι Ιταλοί και οι Ιταλίδες.

Μέσα σε αυτό το μαγευτικό σκηνικό η ώριμη κυρία γνωρίζει τον ακαταμάχητο και ευγενή μεν, παντρεμένο δε- έστω και εν διαστάσει - ο οποίος θα της χαρίσει το μικρο της θαύμα -σύντομο ανέμελο σεξ και αξέχαστο ρομάντζο- εξαλείφοντας γαρ όλες τις γυναικείες ηθικές αναστολές μιας υπερσυντηρητικής πενηντάχρονης Αμερικάνας του 50' που σοκάρεται αφάνταστα ανακαλύπτοντας την παράνομη σχέση της ξενοδόχου της αλλά καταλήγει να ζει μια ερωτική ιστορία με έναν παντρεμένο άντρα. Και εδώ βέβαια είναι που το Summertime παύει να είναι μόνο ένα συμβατικό μεταπολεμικό ρομάντζο ή μια αστραφτερή καρτ ποστάλ της Βενετίας – politically correct και happy ended- και γίνεται κάτι λίγο-έστω- παραπάνω (τέτοιες μικρές διαφορές κάνουν σπουδαία όλα τα έργα του David Lean, από το Λόρενς της Αραβίας μέχρι το Πέρασμα στην Ινδία). Μια μικρή δήλωση υπέρ του δικαιώματος στην απόλαυση και στον ελεύθερο έρωτα -ακόμα και αν αυτός είναι υπαινικτικός στην ταινία- πέραν ηλικιών, κοινωνικών επιβολών και ηθικών προσχημάτων. Φανταστείτε το εκείνη την εποχή!
Η Χέμπορντ είναι υπέροχη όπως πάντα και ο Μπράτσι γοητευτικότατος με τους γκρίζους κροτάφους του. Οι σκηνές που παίζουν με τα μάτια απολαυστικές, το Μουράνο παραμύθι όπως και όλη η Βενετία εξάλλου.

Γλυκό και ευχάριστο για καλοκαιρινές βραδιές.