walking

Λοιπόν δεν θα είμαι πααααρα πολύ γκρινιάρα αυτή τη φορά.
Εμένα ο Μεγάλος Περίπατος μου άρεσε, πέρασα όμορφα-είχε κι ωραία βραδιά εχθές, περπατάγαμε τρεις ώρες χωρίς να το καταλάβουμε είδαμε όλους τους γνωστούς και φίλους –ήταν και το πανηγύρι της Αγιάς Μαρίνας μεγάλη η χάρη της-και μόνο όταν έφτασα στο Γκάζι κατάλαβα πόσο κουρασμένη ήμουν…Είδαμε πράγματα, Hirschhorn (επιτέλους), Gary Hill, Ghada Amer, Sierra, Κανιάρη (ok για άλλη μια φορά το Κουτσό)
Απλώς… ε, να θα ήταν τόσο δύσκολο να έβγαζαν κάτι σαν σχεδιάγραμμα, χάρτη, κάτι τέλος πάντων αναγνώσιμο που θα μπορούσε να έχει ο περιπατητής και να βρίσκει τα τόσα έργα που είναι κρυμμένα εδώ και κει? Το έργο του Κουνέλη π.χ. που ήταν? Του Kabakov? Η performance που έγινε? Και αυτή η δουλειά των Neen με το βάφτισμα τι διαπραγματευόταν?
Θα ήταν τόσο δύσκολο να υπήρχαν επιγραφές στο κτίριο των αρχαιολόγων για να μη χρειάζεται κανείς να ανατρέχει στις εφημερίδες για να ανακαλύψει ότι τα έργα που είδε ήταν Boltanski, Kapour και Χατζημιχάλης (για όσους αναρωτιούνται ακόμα)?
Είναι τόσο δύσκολο κάτι τόσο ωραίο να το κάνουν λίγο πιο λειτουργικό?