I would prefer not to

11/4/2006





Τα δωμάτια του Καπάτου είναι ένας θεσμός όπου έχει πλέον δικαιωματικά καθιερωθεί το κάθε πέρσι και καλύτερα. Τα φετινά είναι αβάσταχτα. Η πεμπτουσία του κλισέ και η αποθέωση του κοινότυπου. Αναρίθμητος στυλάτος κόσμος που δεν έχει τίποτα να προτείνει- στείρες αναπαραγωγές, χιλιοειπωμένα και χιλιοειδωμένα εφφέ, κακό χιούμορ και αξιοπρόσεκτη έλλειψη πνευματικότητας και ουσίας. Όσο περίτεχνο και να είναι το περιτύλιγμα δυστυχώς-και ευτυχώς-η χαζομάρα δεν κρύβεται. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι κανείς επιεικής με την ευκολία και να δικαιολογεί το λίγο. Δεν μιλάω για έλλειψη ταλέντων- μόνο για τεμπελιά και επιφανειακότητα. Για πόσο ακόμα η τέχνη θα εξαντλείται σε φτηνά αστεία χωρίς βάθος και εντυπωσιακές και εξυπνακίστικες βιτρίνες? Βοήθειά μας και έρχεται και η Biennale...